Cóż, nazwa tematu prawidłowo sugeruje, iż mam dzisiaj honor przedstawić nic innego jak bibliotekę. Idyllium bibliothecae właściwie.
W wolnym tłumaczeniu, oznacza to bibliotekę... "sielanka". Jak widać po łacinie jest lepiej i o wiele głębiej. To czy lepiej to co prawda kwestia gustu, jednak głębiej z pewnością. Trudno bowiem jednoznacznie określić czym owo "idyllum" w języku polskim jest dokładnie. Pojęcie mające zobrazować miejsce istniejące bardziej w wyobraźni niźli w rzeczywistości, będące celem pragnień i marzeń gawiedzi. Miejsce utopijne w swojej naturze, gdzie ręce pracą niezmęczone a garki pełne. W Polsce nieodłącznie związane ze wsią, po łacinie już bardziej ogólnie. Tyle tytułem nazwy.
Autorem rzecz jasna jestem ja, kryjący się niezmiennie pod nickiem IiiI.
Opis budowli:
[spoiler]
Budynek do czasów obecnych pochwalić się może stosunkowo bogatą historią.
Jego najstarszą częścią są 2 podłużne odnogi wychodzące z głównego członu, wybudowane w zamierzchłej przeszłości jako stajnie królewskie. Dopóki król rządził to i stajnie się utrzymywały w nienagannym porządku, jednak tuż po zamachu stanu, (który wyknuty został nie do końca wiadomo czy przez samą niezadowoloną ludność, czy był wynikiem raczej pobudzenia jej do działania przez szpiegów z sąsiadującej od wschodu krainy, ochoczo wpatrzonej w bogate złoża rtęci i żelaza znajdujące się pod panowaniem owego władcy) zaczęły popadać w ruinę.
Po stu latach z kawałkiem, przybył na te ziemie (dziesiąty z kolei po rewolcie) władca tym razem z południa i będąc nie lada specjalistą (samoukiem i bękartem portowej prostytutki, zręcznie podszywającym się pod zmarłego tak na prawdę następcę tronu), postanowił posiadłość było-królewską gruntownie przebudować. Tak i oto powstała główna część, niższa niż obecnie, lecz pełniąca funkcję niesmacznie bogatej rezydencji nieślubnego następcy tronu. Dzięki swym niesłychanym zdolnościom stratega, ekonoma i inżyniera za razem, władca skończył przykro pół roku po ukończeniu prac, przygnieciony olbrzymią, pozłacaną belką stropową z lekko zmanipulowanymi rycinami swojego rodu. Belka owa spadła przerażona rykiem dział przyszłego króla, lepiej już zorganizowanego i do tego z krwią prawdziwie purpurową w swym walecznym sercu płynącą.
Król ów mądry był również i rozważny, dlatego korzystając z długiego okresu pokoju, niepotrzebną rezydencję na halę targową postanowił zamienić. W taki sposób powstały przeszklenia w podwyższonym specjalnie dachu, 4 wieżyczki, oraz wyburzone i zmienione całkowicie zostały wnętrza budynku. Król rządził długo, mieszkańcy żyli w dostatku, jedynie targ nastawiony na wymianę bardziej egzotycznych produktów, nie radził sobie najlepiej ze względu na ciągłe wojny prowadzone poza granicami i powodowany przez nie chroniczny brak towarów.
Po śmierci władcy, na tron wszedł jego prawowity następca. Głupotą też zgrzeszyć nie mógł, lecz miał bardziej wybujałą wyobraźnie, rzec można że wizjonerem był. Lubował się w niekoniecznie popieranych przez wyższych kapłanów, zabawach z alchemią i innymi, mało naukowymi metodami. Po kryjomu organizował doskonałe warunki do badań, nadawał przywileje i wieloma różnymi sposobami nakłaniał do przyjazdu i osiedlenia się pochodzących głównie z zachodu mistyków, prawdziwych i nie całkiem czarnoksiężników oraz alchemików czy po prostu ludzi którzy odkryli u siebie nie do końca normalne zdolności.
Centrum owych działań utworzył właśnie w podupadłym targu. Na wielu poustawianych półkach zaczęły gromadzić się zapisane księgi zawierające bardziej czy mniej czyste zaklęcia, receptury i inne niebywale przydatne instrukcje; na dziedzińcu odbywały się wykłady co bardziej szanowanych osobników, na strychach gromadzili się obłąkańcy i swoimi pokazami tworzyli następnych. Ów cyrk osobliwości działał przez rządy kilku następnych władców, do czasu kolejnej wielkiej wojny. Na poddaszu w otoczeniu pajęczyn pozostały zwinięte w pozycjach embrionalnych wysuszone trupy z wyrytymi w skórze dziwnymi znakami, a półki i korytarze zawalone po brzegi księgami osadzone były jedynie kilkucentymetrową warstwą kurzu.
Budynek stał tak przez kolejne 50 lat, gdy przypomniała sobie o nim miejscowa ludność. W międzyczasie zaszła swoista rewolucja myśli (prawdopodobnie zapoczątkowana przez wstydliwe zapędy popadającego pod koniec życia w szaleństwo, wspomnianego króla) i na światowe salony zaczęła wychodzić magia. Zyskiwała popularność i używana była do wielu, głównie przyziemnych celów. Jednak zachłyśnięta nią ludność stanęła przed problemem braku wykształconej pod kątem magii kadry badawczej, przez co przez długi okres czasu jedynymi zmianami zachodzącymi w zaklęciach były drobne modyfikacje zwiększające nieznacznie efektywność ich działania. Niewiele czasu minęło zatem do momentu w którym zorientowano się jakie skarby się w opustoszałym budynku znajdują.
Wiedza znaleziona przez wysłanych na eksploracje badaczy, pozwoliła na prawdziwą tym razem rewolucję w sposobie myślenia i postępowania ludzkości. Miasta straciły sens istnienia, ludzie stali się praktycznie samowystarczalni. Coraz więcej domostw powstawało na wsiach czy nawet po środku lasów. Uprawa roli nigdy nie była tak prosta i wygodna, brak potrzebnych materiałów rozwiązać można było przez proste zaklęcia przemienienia. W tak zmieniającym się świecie, jedynymi liczącymi się rzeczami pozostały wiedza, sztuka i wartości społeczne. Mądre księgi porozdzielano i utworzono wiele bibliotek przetrzymujących zbiory, tak aby ta potężna wiedza nie mogła zostać całkowicie pogrzebana w przypadku większej katastrofy budowlanej, pożaru czy jakiegoś kataklizmu.
Jedną z nich, będącą jednak samym rdzeniem, została Idyllium bibliothecae. [/spoiler]
Screeny:
[spoiler]
Za dnia:
[spoiler]
Renderki:
Front-
Dziedziniec (już zarósł nieco)-
Nie-renderki:
[spoiler]
Dach-
^tutaj właśnie widać że projekt jest taki nie do końca dokończony^
Wnętrze- (podłoga miała ładniejszy kolor, właściwie to za raz dogram poprzednią wersję)
Ładniejsza wersja podłogi:
[spoiler][/spoiler]
Wnętrzebardziejodgóry-
Mało szczęśliwe ujęcie fisutu-
Wspomniany budynek starej stajni (w głębi)-
I jego wnętrze-
[/spoiler]
[/spoiler]
Noc:
[spoiler]
Był jeszcze render który robiłem przez 15 godzin, ale nie dość że pozostał szum to jeszcze się na imageshack nie chce wgrać.
[/spoiler]
[/spoiler]
Jest to jeden z niewielu projektów które ukończyłem w takim stopniu żeby móc go pokazać publicznie- tak gwoli ścisłości.
Całość wybudowana na Aliquam
(rendery porobione dzięki uprzejmości administracji)
